پرستاری تنها یک حرفه نیست، یک عشق است

به گزارش سینا رسانه دانشگاه علوم پزشکی تهران دانشکده پرستاری و مامایی، سه شنبه 30 بهمن 1403دانشکده با همکاری معاونت دانشجویی و فرهنگی، شاهد برگزاری مراسم باشکوه جشن روپوش سفید بود؛ آیینی نمادین که نشان از ورود دانشجویان کارشناسی به دنیای حرفه‌ای پرستاری و مامایی دارد با حضور دکتر سادات سید باقر مداح مادر پرستاری نوین ایران برگزار شد.  

پرستاری تنها یک حرفه نیست، یک عشق است
دکتر سادات سید باقر مداح مادر پرستاری نوین، سخنانش را با یادآوری اهمیت قدردانی از نعمت‌های الهی آغاز کرد. او تأکید کرد که هر روز با شکرگزاری از خداوند، باید قدردان فرصت زندگی و خدمت به دیگران بود.
وی حرفه پرستاری را فراتر از یک حرفه توصیف کرد و آن را یک مأموریت الهی دانست و بیان کرد کسی که به راستی عاشق خداوند و خدمت به مردم باشد، این مسیر را انتخاب می‌کند. پرستاری چیزی فراتر از مراقبت از بیماران است؛ این حرفه ترکیبی از علم، صبر، دقت و عشق به انسان‌هاست.
دکتر مداح با نگاهی عمیق به ماهیت پرستاری، از دانشجویان خواست تا نگاه خود را به این حرفه ارتقا دهند و آن را به‌عنوان یک رسالت اجتماعی در نظر بگیرند. او با اشاره به تجربه سالیان خود افزود: شما نه‌تنها درمانگر، بلکه روان‌شناسانی برجسته‌اید. هر بیمار، دنیای خاص خود را دارد و نیاز به مراقبتی متناسب با شرایط روحی و جسمی‌اش دارد. شما باید فراتر از تشخیص‌های بالینی، شخصیت بیماران را بشناسید و متناسب با آن بهترین مراقبت را ارائه دهید."

خدمت به مردم، خدمت به خداوند
وی در ادامه، به اهمیت نقش پرستاران در جامعه پرداخت و تأکید کرد که این حرفه تنها به بیمارستان‌ها و مراکز درمانی محدود نمی‌شود، بلکه پرستاران در همه عرصه‌های زندگی اجتماعی حضور دارند؛ از خانه و مدرسه گرفته تا جامعه و مراکز توانبخشی. باید در هر لحظه، در هر موقعیت، در حال آموختن باشیدتا بتوانید بهترین خدمت را به جامعه داشته باشید که این رمز موفقیت در پرستاری و در زندگی است.

محیط بالینی؛ عرصه‌ای پرچالش اما پُرفرصت
در این مراسم، دکتر شهسواری رئیس دانشکده با اشاره به جایگاه پرستاری در جامعه، تأکید کرد که از این لحظه، هر حرکت و تصمیم آنان در قامت یک متخصص، بازتابی از جایگاه حرفه‌ای‌شان خواهد بود.
دکتر شهسواری در ادامه، دانشجویان را با چالش‌های محیط بالینی آشنا کرد. وی تصریح کرد: محیط بیمارستان، فضایی غیرقابل پیش‌بینی است. برخلاف کلاس‌های درس، در اینجا اولویت با درمان بیماران است، نه آموزش دانشجویان. شما باید یاد بگیرید که در همین شرایط، دانش تئوری را به مهارت عملی تبدیل کنید. تصمیم‌گیری‌های بالینی همیشه فرمول مشخصی ندارند و حتی باتجربه‌ترین اساتید نیز گاهی با چالش مواجه می‌شوند. اما این شما هستید که باید از هر لحظه، فرصتی برای یادگیری بسازید."
او همچنین بر اهمیت اعتمادبه‌نفس حرفه‌ای تأکید کرد و یادآور شد که حتی متخصصان مجرب نیز هنگام مواجهه با برخی شرایط بالینی دچار تردید می‌شوند، اما آنچه آنان را از دانشجویان متمایز می‌کند، مهارت تصمیم‌گیری مبتنی بر تجربه و شواهد علمی است.

فرهنگ کار تیمی و احترام در محیط درمانی
رئیس  دانشکده ضمن تاکید به دانشجویان برای احترام متقابل در تعامل با کادر پزشکی، بیماران و همراهان آنان تأکید کرد  که "ما در این حرفه انفرادی کار نمی‌کنیم، بلکه تیمی عمل می‌کنیم و به‌جای ورود به تنش‌ها، مهارت حل تعارض را در خود تقویت کنید.

از بیمارستان تا جامعه؛ تغییر نگاه به پرستاری و مامایی
دکتر شهسواری تأکید کرد: ما نباید پرستاری را تنها به بیمارستان محدود کنیم. سلامت جامعه، نیازمند حضور پرستاران و ماماهای متخصص در حوزه‌های پیشگیری، آموزش سلامت و توان‌بخشی است. باید این نگاه را تغییر دهیم و پرستاری را به سطح جامعه بیاوریم، نه اینکه فقط بر درمان بیماران متمرکز شویم.

پرستاری و مامایی؛ حرفه یا رسالت؟
دکتر چراغی استاد گروه مدیریت پرستاری دانشکده ضمن دعوت دانشجویان به تأمل درباره فلسفه شخصی‌شان، تاکید کرد: پرستاری و مامایی تنها یک حرفه نیست، بلکه رسالتی الهی است که نیازمند عشق، تعهد و آگاهی است. او به دانشجویان توصیه کرد که تعریف شخصی خود را از این حرفه بنویسند و به‌طور مداوم در مسیر حرفه‌ای خود مرور کنند تا ببینند آیا همچنان به ارزش‌های اولیه‌شان پایبند هستند یا خیر.

رحمانیت و رحیمیت در حرفه مراقبت
استاد در بخشی از سخنان خود، مفهومی ژرف از پرستاری و مامایی ارائه داد: "اگر می‌خواهید یک پرستار یا مامای برجسته شوید، باید رحمان و رحیم باشید." او تأکید کرد که این دو ویژگی الهی، محور اصلی یک درمانگر موفق است. "رحمان بودن یعنی ارائه مراقبت بدون هیچ‌گونه تبعیض؛ چه بیمار یک فرد عادی باشد، چه یک مجرم. و رحیم بودن یعنی توجه ویژه به بیمارانی که نیاز خاص‌تری دارند."

نظریه سمفونیک چهارگاه در مراقبت حرفه‌ای
دکتر چراغی نظریه‌ای با عنوان "سمفونیک چهارگاه" مطرح کرد که شامل چهار اصل اساسی است، خردمندانه بودن: هر اقدام درمانی باید بر اساس پروتکل‌ها، استانداردهای علمی و شواهد پزشکی باشد. معنویت‌گرا بودن: هر فعل حرفه‌ای باید به صلح و آرامش منجر شود.
اخلاق‌مداری: احترام و کرامت انسانی باید در بالاترین سطح رعایت شود. زیباشناسی در ارتباطات: نحوه صحبت، رفتار، و برخورد با بیماران و همکاران باید با لطافت و ظرافت همراه باشد.

 در پایان این مراسم، دانشجویان با خواندن سوگندنامه‌ای پرشور و سرشار از تعهد، پیمانی بستند؛ پیمانی مقدس که با جان‌های خسته، دل‌های چشم‌انتظار و نگاه‌هایی که با امید بهبودی، به دستان شفابخش پرستاران و ماماها دوخته شده است.