در شورای فرهنگی دانشکده پرستاری و مامایی مطرح شد / دکتر رستمیان: کرونا عرصه ظهور وجدان های بزرگ و انسان های فداکار بود

به گزارش روابط عمومی دانشکده پرستاری و مامایی؛ جلسه شورای فرهنگی دانشکده روز چهارشنبه 29 مرداد ماه با حضور دکتر رستمیان، معاون فرهنگی دانشگاه، اعضای شورای فرهنگی، مسئولین کارگروه های مدیریت کرونا دانشکده و دانشجویان داوطلب خدمت در بیمارستان ها در همه گیری کووید 19 برگزار شد.
دکتر علیرضا نیکبخت نصرآبادی، رئیس دانشکده پرستاری و مامایی در این جلسه با اشاره به کارهای خوب صورت گرفته در دانشکده در زمینه مدیریت کرونا گفت: کارهای متعددی در این مدتی که دانشکده از نظر فیزیکی تعطیل بود و حضور دانشجویان کم بود انجام شده است.
وی به طور خاص از فعالیت های انجام شده دکترمرضیه حسن پور در کارگروه سوگیاران، دکتر مریم نکولعل در راه اندازی صداهای پاسخگوی دانشکده، زهرا توکل در کارگروه جذب منابع مالی و دکتر راضیه معصومی در طرح ایده زندگی دیجیتال با توجه به مناسبت های زندگی دیجیتال امروز نام برد.   
رئیس دانشکده پرستاری و مامایی گفت: همیشه در فکرم این بود که ای کاش ما در حوزه دانشگاه ها و دانشکده های علوم پزشکی یک دانشکده الگو، سرآمد و متعالی در حوزه فرهنگی و اجتماعی داشته باشیم و همه با آن تراز کنیم. ببینیم چطور خود جوش با مسئولیت پذیری در عرصه های متفاوت ورود می کنند و به طریق فرهنگی مشکلات را حل می کنند. دانشکده ای که روابط بین انسان ها مطلوب باشد و همه امور بسامان.
وی با اعلام آمادگی دانشکده پرستاری و مامایی برای تبدیل شدن به این الگو در سطح کشور تصریح کرد: فکر کردم این آرزو شدنی است اگر استاد (جناب آقای دکتر رستمیان) اینجا را به عنوان یک دانشکده فرهنگ مدار معرفی و حمایت کنند. دانشجویان ما فوق العاده مستعد و مسئولیت پذیر هستند. اساتید و هیات آموزشی وکارکنان ما همه پای کار هستند. البته که ممکن است کارها مقداری پراکنده انجام شود و گاهی از کارهای هم مطلع نباشیم و این انسجام باید بیشتر شود و یک مقدار هم جهت دهی و راهبری نیاز است که این پتانسیل در دانشکده وجود دارد.
دکتر عبدالرحمن رستمیان، معاون فرهنگی دانشگاه نیز صحبت خود را با یاد و قدردانی از زحمات کارکنان نظام سلامت آغاز کرد و گفت: به نظرم در هر جلسه ای باید از کارکنان نظام سلامت تشکر کنیم؛ هر جایی که موضوعی و سخنرانی است جایگاه قدردانی از کارکنان بهداشت و درمان است؛ به طور خاص این روزها که با فداکاری دارند کار می کنند.  بخصوص پرستاران مان که درگیر کار هستند. پزشکان، رزیدنت ها و حتی نیروهای خدمات که در بخش ها می بینیم.
وی ادامه داد: زمانی که خیلی شلوغ می شود علاوه بر بخش های عفونی و ریه باقی بخش ها هم دخیل می شوند؛ به خاطر این که وظیفه داریم کار کنیم و پاسخگوی مریض باشیم. زحمات همکاران را می بینیم که همیشه در تمامی ایام شبانه روز هم هستند.
معاون فرهنگی دانشگاه با یادآوری زمان جنگ تحمیلی گفت: این ایام عین زمانی است که همه تشویق می کردند که جنگ هست؛ شاید خداوند توفیق دهد که شهامت، شهادت و ایثار عزیزانمان در جنگ را الان هم ببینیم. یک زمان هایی برای بعضی از شغل ها امتحان است، و یک سری از شغل ها گل می کنند و جایگاه اصلی شان را پیدا می کنند. الان این اتفاق ناخواسته آمده است؛ ویروس آمده و جنگ ویروسی را شروع کرده است و یک کسانی در خط مقدم این کار دارند برای سلامت مردم تلاش می کند. مردمی که مشکل دارند و ممکن است آسیبی بخورند؛ اینها سعی می کنند آسیب را کمتر کنند، مرگ میر را کمتر کنند و سلامتی ببخشند. منتها جایی که خودشان هم در خطر هستند و می توانند مبتلا شوند. جایی که درمان شاید همیشه هم موفق نیست. جایی که این خطر حس می شود و جایی که این خطر را ممکن است به خانواده شان هم بدهند. با همه این خطرها در سطوح مختلف وایساده اند پای کار تا بتوانند کمکی بکنند. وجدان های بزرگ و انسان های بزرگی که این روزها فداکاری هایشان را دارید می بینید و جای تشکر دارد.
دکتر رستمیان با اشاره به برگزاری مطلوب جشنواره خودمراقبتی و آموزش بیمار توسط دانشکده پرستاری و مامایی گفت: در این ایام یک سابقه را با دانشکده پرستاری و مامایی داشتیم که جشنواره خود مراقبتی را برگزار کردند. من از قبل هم برنامه رصد می کردم  و بعد از ظهر که جشنواره خود مراقبتی بود هم داشتم گوش می دادم ؛ دو سه تا پیام این جشنواره داشت. دانشکده ای یک جشنواره را گرفت که مرتبط با شغل و حرفه اش بود؛ خود مراقبتی و آموزش به بیمار. بیشترین رشته ای که آموزش بیمار کار می کند، ساختار دارد و  در بیمارستان ها دارد کار می کند؛ پرستاری است. دانشجویان را دیدم که چطور حضور پیدا کردند. تیزری که ساخته شد را وقتی آقای دکتر نیکبخت برای من فرستادند فورا برای آقای دکتر کریمی فرستادم و گفتم که این را دانشجوی دانشکده کار کرده است. هیات علمی ما همه درگیر بودند و یک نشاط اجتماعی، آن چیزی که آدم انتظار دارد، در دانشکده اتفاق افتاد. آن روز دیدم که پرستاران از همه جا بودند یکی از زابل و یکی از فسا؛ آن هم در این روزها که روزهای سختی است برای پرستاران. اما همه حضور پیدا کرده بودند و من چقدر خوشحال بودم از این صحنه ای که دیدم. همه هم نظر داشتند و مشارکت کردند.
وی تاکید کرد: این همان پیام است؛ وقتی یک دانشکده ای در یک کاری که مرتبط با حرفه و شغلش هست، اینطور درگیر می شود، همه در کنار هم جمع شده اند از مدیریت، اساتید و دانشجویان؛ موجب تقویت آن رشته می شود و می تواند اثر را بگذارد. واقعا دانشکده پرستاری و مامایی تهران می تواند الگو برای دانشکده های پرستاری و مامایی سراسر کشور و حتی الگویی برای باقی دانشکده های غیر پرستاری و مامایی هم باشد.  این که بیایند در رشته خودشان کار و فعالیت کنند. هم جای تشکر دارد و هم این الگو سازی را باید ثبت کرد.  
وی همکاری بین بخشی را یکی دیگر از اتفاقات خوب این جشنواره دانست و گفت: همکاران هنر ما هم آمدند و یک کار بین بخشی شد و ارزیابی آثار ما را ارتقا داد. خلاصه ما باید لینک شویم با ابزارهای هنری؛ و ببینیم چه کاری باید انجام دهیم که برای مردم اثربخش تر باشد، ضریب نفوذ بیشتر داشته باشد و زیباتر بتوانیم پیام های علمی مان را به مردم برسانیم و معرفی کنیم.

تاکید بر تداوم تربیت پرستاران
معاون فرهنگی دانشگاه بیشترین نیاز گروه های پزشکی را در پرستاری دانست و گفت: دانشکده پرستاری و مامایی هنوز نسل دومش را باید حفظ کند؛ چون هنوز بیشترین نیاز گروه های پزشکی در پرستاری است و خوشحال هستیم از این که یک نیروی پرستاری آینده ای دارد که شغل بگیرد. بعضی از رشته ها را باید دقت کنیم که اگر شغل ندارند دیگر کم بکنیم و کاهش بدهیم؛ این سیاست در حال حاضر هست و البته باید جدی تر گرفته شود. اما غیر از نسل دومی که شما شاید نیاز دارید واقعا نسل های دیگری که در دنیا دارد کار می شود باید کار کرد. بعضی از قسمت هایی که در ایران هم هست مثل کاری که شما دارید می کنید و پیشرو هستید.
وی با اشاره به صحبت های دکتر نیکبخت در مورد فعالیت های اجتماعی اعضای هیات علمی، گفت: این نقش و مسئولیت پذیری اجتماعی ماست؛ این که ما بتوانیم روی سطح سلامت مردم هم کار کنیم. گاها در بیماری ها خیلی سرمایه گذاری کرده و می کنیم و باید بکنیم؛ اما 90 درصد دیگری که در جامعه هستند چطور؟ همین رشته های ماست که باید این ارتقای سطح سلامت را برای حفظ و سلامتی شان بالا ببرد. ما در دانشگاه هم همین کار را کرده ایم؛ هر کسی این مسئولیت پذیری را دارد که برای سلامتی مردم با جامعه ما و به خصوص در مناطق تحت پوشش دانشگاه کار می کند بتوانیم آن را برای قدردانی و تشکر به عنوان امتیاز فرهنگی ببنیم. این یک پیام است؛ وگرنه خیلی از عزیزان به خاطر این امتیاز کار نمی کنند. اما ما باید اینها را به عنوان شاخص های خوب معرفی کنیم که بتواند رفتارهای جدید را پیش بیارد.
دکتر رستمیان گفت: واقعیتش این است که این شاخص ها یک کمی ارتقا پیدا کرده است؛ این که کسی بتواند امروز تولید ملی کند و بتواند چیزی را تولید کند که الان وارد می شود. وقتی چیزی را تولید می کنیم یعنی توان تجاری کشورمان را بالا می بریم. ممکن است این سهم های کوچک و یا بزرگی باشد. هر کسی در رشته خودش می تواند تجهیزات آموزشی را  تولید کند. این کار خیلی هم سخت نیست در خیلی از جلسات می بینیم که دانشکده ها به این سمت حرکت کرده اند. این جایگاه را باید برای خودمان بگذاریم و ببینم آیا سهمی در تولید تجهیزاتی که هر رشته ای نیاز دارد، داریم یا نه؟  به طور خاص دانشکده پرستاری و مامایی تهران جایگاه ارزشیابی این تولیدات را دارند؛ رفرنس هستند برای کشور و کسانی که اینجا تربیت می شوند می روند و اساتید سایر دانشگاه ها می شوند . باید دانشکده پرستاری و مامایی بتواند این جایگاه را ایجاد کند، جایگاه مسئولیت پذیری  اجتماعی را.
وی بر نقش دانشگاه ها در مسئولیت پذیری اجتماعی تاکید کرد و گفت: باید نیازهای منطقه مان را هم بشناسیم. در دانشگاه های دنیا هم می بینیم که کسی که در کار خیر است و مسئولیت پذیری اجتماعی دارد و می تواند پاسخگوی مشکلی از جامعه باشد؛ این مسئله برای سطوح بالاتر به عنوان یک امتیاز برایش قرار داده می شود. فعایت فیزیکی ما الان در شاخص های نیم رخ استان تهران الان 50 درصد است و این خیلی پایین است. این را باید بتوانیم بالا ببریم. دانشکده ها می توانند با یک برنامه ریزی خوب سهمی از این قسمت را بردارند. سهمی که بتواند سلامت جسمی همکارانمان را داشته باشد، سلامت جسمی ای که تاثیر در عملکرد موفق کارکنان ما دارد.