راهنمای بالینی، ارائه کننده­ ی بهترین شواهد موجود در خصوص معماها و مسائل غامض سلامتی است. در موضوع چالش­ برانگیزی همچون عدم احیای قلبی-ریوی وجود یک راهنمای بالینی می­تواند بسیاری از مشکلات موجود در این زمینه را حل کند. احیا یا عدم احیا بیماران در حال احتضار، وابستگی شدیدی به اعتقادات مذهبی و بستر فرهنگی هر جامعه دارد و هر کشور باید مستقل در این زمینه عمل کند.

در این راستا، تدوین راهنمای بالینی ِمبتنی بر مراقبت­های سلامت و مطابق با فرهنگ و مذهب می­تواند، به اعضای تیم سلامت در تصمیم­گیری دقیق کمک کند. نظر به تاکید وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، بر لزوم تدوین و بومی سازی راهنماهای بالینی و با توجه به مواجهه با سئوال بالینی نسبتاً شایعِ چگونگی تصمیم­گیری برای احیاء بیماران در حال احتضار، پژوهشگر بر آن شد، پیش نویس راهنمای بالینی در این زمینه تدوین کند.

برایند همکنشی جوهر طبقات نشان داد که در ایران،  به دلایلی همچون بستر مذهبی، محدودیت­های قانونی و چالش­های اخلاقی هنوز زمینه­ی قبول راهنمای بالینی در خصوص عدم احیای بیماران در حال احتضار را ندارد. شاید اولین گام در این زمینه آن باشد که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به­ عنوان متولی سلامت جامعه، درخواست بررسی چالش­های وجود راهنمای بالینی را در خصوص عدم احیای بیماران در حال احتضار به­ صورت بین­ رشته ­ای خواهان شود و با تشکیل گروه­های اجماع ابتدا شرایط تدوین این راهنما را فراهم آورد و سپس در زمینه­ ی تدوین راهنمای بالینی در این زمینه اقدام شود.