1 دسامبر روز جهانی ایدز

روز جهانی ایدز، مردم را از سراسر جهان گرد هم می آورد تا آگاهی خود را در مورد HIV/AIDS افزایش دهند و همبستگی بین المللی را در مواجهه با این همه گیری نشان دهند.این روز فرصتی برای شرکای دولتی و خصوصی است تا آگاهی خود را در مورد وضعیت همه گیر گسترش دهند و پیشرفت در پیشگیری، درمان و مراقبت از HIV/AIDS را در سراسر جهان تشویق کنند. این روز به یکی از شناخته‌شده‌ ترین روزهای بین‌المللی سلامت و فرصتی کلیدی برای افزایش آگاهی، بزرگداشت کسانی که درگذشته‌اند و جشن پیروزی‌هایی مانند افزایش دسترسی به خدمات درمانی و پیشگیری تبدیل شده است.

مرور کلی:

ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV) عفونتی است که به سیستم ایمنی بدن، به ویژه گلبول های سفید خون به نام سلول های CD4 حمله می کند. HIV این سلول‌های CD4 را از بین می‌برد و ایمنی فرد را در برابر عفونت‌های فرصت ‌طلب، مانند سل و عفونت‌های قارچی، عفونت‌های شدید باکتریایی و برخی سرطان‌ها تضعیف می‌کند.

WHO توصیه می کند که هر فردی که ممکن است در معرض خطر HIV باشد باید به آزمایش دسترسی داشته باشد. افرادی که در معرض خطر بالای ابتلا به HIV هستند باید به دنبال خدمات جامع و موثر پیشگیری، آزمایش و درمان HIV باشند. عفونت HIV با استفاده از تست های تشخیصی سریع، ساده و مقرون به صرفه قابل تشخیص است. مهم این است که خدمات آزمایش HIV از این 5 مورد: رضایت، محرمانه بودن، مشاوره، نتایج صحیح و ارتباط با درمان پیروی کند.

افراد مبتلا به HIV باید در اسرع وقت پس از تشخیص، به درمان ضد رتروویروسی (ART) پیشنهاد و پیوند داده شوند و به طور دوره‌ای با استفاده از پارامترهای بالینی و آزمایشگاهی، از جمله آزمایش اندازه‌گیری ویروس در خون (بار ویروسی) تحت نظارت قرار گیرند.اگر ART به طور مداوم مصرف شود، این درمان از انتقال HIV به دیگران نیز جلوگیری می کند.

در هنگام تشخیص یا بلافاصله پس از شروع ART، تعداد سلول های CD4 باید برای ارزیابی وضعیت ایمنی فرد بررسی شود. شمارش سلول‌های CD4 یک آزمایش خونی است که برای ارزیابی پیشرفت بیماری HIV، از جمله خطر ابتلا به عفونت‌های فرصت‌طلب و راهنمایی برای استفاده از درمان پیشگیرانه استفاده می‌شود. محدوده طبیعی شمارش CD4 از 500 تا 1500 سلول در میلی‌متر مکعب خون است و به مرور زمان در افرادی که ART را دریافت نمی‌کنند یا به خوبی پاسخ نمی‌دهند، کاهش می‌یابد.اگر تعداد سلول های CD4 فرد کمتر از 200 باشد، ایمنی آنها به شدت به خطر می افتد و آنها را مستعد ابتلا به عفونت و مرگ می کند. فردی با تعداد  CD4 زیر 200 به عنوان مبتلا به بیماری پیشرفته HIV (AHD) توصیف می شود.

استراتژی بخش بهداشت جهانی (2030-2020) درمورد HIV  با هدف کاهش عفونت HIV از 1.5 میلیون در سال 2020، به 335000 تا سال 2030 و مرگ و میر از 680000 در سال 2020 به کمتر از 240000 در سال 2030 است.

 

علائم و نشانه ها:

بسیاری از افراد در چند ماه اول پس از عفونت علائم HIV را احساس نمی کنند و ممکن است ندانند که آلوده شده اند. برخی دیگر ممکن است علائمی شبیه آنفولانزا از جمله تب، سردرد، بثورات و گلودرد را تجربه کنند. با این حال، این چند ماه اول زمانی است که ویروس بیشتر عفونی است.

با پیشرفت بیماری، علائم گسترش یافته و بارزتر خواهند شد. اینها می تواند شامل تورم غدد لنفاوی، کاهش وزن، تب، اسهال و سرفه باشد. HIV توانایی بدن برای مبارزه با سایر عفونت‌ها را تضعیف می‌کند و بدون درمان، افراد مستعد ابتلا به سایر بیماری‌های شدید مانند سل، مننژیت کریپتوکوکی، عفونت‌های باکتریایی و برخی سرطان‌ها از جمله لنفوم و سارکوم کاپوزی می‌شوند.

تشخیص HIV از آزمایش‌های سریعی استفاده می‌کند که نتایج یک روزه ای را ارائه می‌دهد و می‌توان آن را در خانه نیز انجام داد، اگرچه تست آزمایشگاهی برای تأیید عفونت لازم است. این شناسایی زودهنگام گزینه‌های درمانی را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد و خطر انتقال به افراد دیگر از جمله شرکای جنسی یا شرکای مشترک مواد مخدر را کاهش می‌دهد.

عوامل خطر:

رفتارها و شرایطی که افراد را در معرض خطر بیشتر ابتلا به HIV قرار می دهد عبارتند از:

- داشتن رابطه جنسی مقعدی یا واژینال بدون کاندوم.

- داشتن سایر عفونت‌های مقاربتی (STI) مانند سیفلیس، تبخال، کلامیدیا، سوزاک و واژینوز باکتریایی.

- استفاده مضر از الکل یا مواد مخدر در زمینه رفتار جنسی.

- استفاده مشترک از سوزن‌ها، سرنگ‌ها و سایر تجهیزات تزریقی یا محلول‌های دارویی آلوده هنگام تزریق مواد مخدر.

- دریافت تزریقات ناایمن، انتقال خون یا پیوند بافت.

- روش های پزشکی که شامل برش یا سوراخ کردن غیر استریل است، یا صدمات تصادفی با سوزن، از جمله در میان کارکنان بهداشتی.

درمان:

HIV کاملا قابل پیشگیری است. درمان موثر ضد رتروویروسی (ART) از انتقال HIV از مادر به کودک در دوران بارداری، زایمان و شیردهی جلوگیری می کند. فردی که تحت درمان ضد رتروویروسی است و از نظر ویروسی سرکوب شده است HIV را به شریک جنسی خود منتقل نمی کند.

کاندوم ها از اچ آی وی و سایر عفونت های مقاربتی جلوگیری می کنند و برای پیشگیری از اچ آی وی از داروهای ضد رتروویروسی استفاده می شود. کاهش آسیب (برنامه های سرنگ سوزنی و درمان جایگزین مواد افیونی) از HIV و سایر عفونت های منتقله از طریق خون برای افرادی که مواد مخدر تزریق می کنند ،جلوگیری می کند.

HIV با درمان ضد رتروویروسی (ART) متشکل از یک یا چند دارو درمان می شود. درمانهای ضدرتروویروسی،  HIV را درمان نمی کند اما تکثیر آن را در خون کاهش می دهد و در نتیجه بار ویروسی را تا حد غیرقابل تشخیصی پایین می آورد.

ART افراد مبتلا به HIV را قادر می سازد تا زندگی سالم و سازنده ای داشته باشند. همچنین به عنوان یک پیشگیری موثر عمل می کند و خطر انتقال بعدی را تا 96٪ کاهش می دهد.

 ARTباید هر روز در طول زندگی فرد انجام شود و افرادی می توانند ART  ایمن و مؤثری را ادامه دهند که به درمان خود پایبند باشند.